سایت برق و الکترونیک

انواع مدار

مدارها در حالت کلی به دو دسته مدارهای الکتریکی و مدارهای الکترونیکی تقسیم می شوند. مدارهای الکتریکی از
به هم پیوستن المان های الکتریکی (مقاومت، خازن، سلف، لامپ، و …) تشکیل می شوند. مدارهای الکترونیکی از بهم
پیوستن المانهای الکتریکی یا المانهای الکترونیکی (دیود، ترانزیستور، IC ، و …) یا ترکیبی از آن دو بوجود می آید به
طوری که حداقل یک مسیر بسته را ایجاد کنند و جریان الکتریکی بتواند در این مسیر بسته جاری شود . در مدارهای
الکتریکی محیط حرکت الکترون و به طور کلی جنس تشکیل دهنده اجزای مدار به هیچ عنوان اهمیت ندارند ، بلکه
رابطه ریاضی بین ولتاژ و جریان این اجزای الکتریکی مهم هستند. مثل مقاومت و رابطه معروف V=RI برای آن . در
حقیقت ، در تحلیل این مدارها کمتر به ساختمان این قطعات توجه می شود. در مدارهای الکترونیکی برعکس مدارهای
الکتریکی ، علاوه بر رابطه ریاضی ولتاژ و جریان قطعه ، به محیط عبور الکترون توجه کرده و در کل این جنس و نحوه
ساخت اجزا است که خیلی اهمیت دارد. در تحلیل برخی از مدارهای الکترونیکی چون معادلات دیفرانسیل بسیار
سخت و پیچیده ایجاد می شوند ، غالبا از تقریب برای قسمت های الکترونیکی استفاده می شود. مدارهای الکترونیکی
خود به دو دسته دیجیتال (رقمی( و آنالوگ )قیاسی)تقسیم می شوند .
مدارهای الکترونیکی برای ایفا کردن وظایف مختلفی استفاده می شوند. کاربردهای اصلی مدارهای الکترونیکی عبارتند
از:
.1 کنترل و پردازش داده ها
.2 تبدیل و توزیع توان الکتریکی
.3 اجرای عملیات خاص
 

هر ردیف این کاربردها با ایجاد و آشکارسازی میدان الکترومغناطیسی و جریان الکتریکی سرو کار دارند. گرچه از انرژی
الکتریکی در سال های انتهایی قرن ۱۹ برای انتقال پیام به وسیله تلگراف و تلفن استفاده می شد اما بیشتر پیشرفت های
مربوط به علم الکترونیک پس از ساخت رادیو شکل گرفت. در یک نگاه ساده، یک سیستم الکترونیکی را می توان به سه
بخش تقسیم کرد:
 

 ورودی: حسگرهای الکترونیکی و مکانیکی (یا مبدل های انرژی) این تجهیزات سیگنال ها یا اطلاعات را از
محیط خارج دریافت کرده و سپس آنها را به جریان، ولتاژ یا سیگنال های دیجیتال تبدیل می کنند .

 پردازشگر سیگنال: این مدارها در واقع وظیفه اداره کردن، تفسیر کردن و تبدیل سیگنال های ورودی برای
استفاده آنها در کاربرد مناسب را بر عهده دارند. معمولاً در این بخش پردازش سیگنال های مرکب بر عهده
پردازشگر سیگنال های دیجیتال است .
 

خروجی: فعال کننده ها یا دیگر تجهیزات (مانند مبدل های انرژی) که سیگنال های ولتاژ یا جریان را به صورت
خروجی مناسب در خواهند آورد (برای مثال با ایفای یک وظیفه فیزیکی مانند چرخاندن یک موتور).
برای مثال یک تلویزیون دارای هر سه بخش بالا است. ورودی تلویزیون سیگنال های پراکنده شده را دریافت کرده )به
وسیله یک آنتن یا کابل( و آنها را به ولتاژ و جریان مناسب برای کار دیگر تجهیزات تبدیل می کند. پردازشگر سیگنال
پس از دریافت داده ها از ورودی اطلاعات مورد نیاز مانند میزان روشنایی، رنگ و صدا را از آن استخراج می کند. در
نهایت قسمت خروجی این اطلاعات را دویاره به صورت فیزیکی در خواهد آورد این کار به وسیله یک لامپ اشعه
کاتدیک و یک بلندگوی آهنربایی انجام خواهد شد .